شعر زیبای یاد دارم

یاد دارم در غــــروبی ســـــردِ ســــــرد می گـذشت از كوچــه ی مـا دوره گـــرد

داد می زد : كهنـــــه قالی می خــــــرم دست دوّم ، جنس عــــالی می خــــــرم

كاســــه و ظـرف سفـــــالی می خــــرم گر نـــداری كـــوزه خــــالی می خـــــرمrlm;

اشک در چشمــــــان بابا حلقــــه بست عاقبت آهی كشیــد ، بغضش شكست :

" اوّل مـاه است و نان در سفـــره نیست ای خدا شكــرت! ولی این زندگیست؟! "

بوی نان تـــــازه هوشش بـُــــرده بـــود اتّفــــــاقا مـــــادرم هــــــم روزه بــــود

صــــورتش دیــــــدم که لک برداشتـــــه دست خــــوش رنگـش تـــرک برداشتـــه

سوختــــم دیـــــــدم کـه بابا پیــــــــر بود بدتـــــر از آن ، خواهـــــرم دلگیــــــر بود

مشـــــــکل مـــا درد نان تنهــــــا نبـــــود شـــــاید آن لحظــــــــه خدا با مـــــا نبود

بـــــــــاز آواز درشــــــــــت دوره گـــــــرد رشتـــــــه ی اندیشـــــــه ام را پــاره کرد

<< دروه گـردم، كهنــــه قــالی می خـــرم دسـت دوّم ، جنس عــــالی می خـــــرم

كاســــه و ظــرف سفـــــالی می خـــــرم گر نـــداری كـــوزه خــالی می خـــرم >>

خواهـــــرم بی روســــری بیـــرون دویـد گفت : آقـــا! سفــــره خـالی می خرید؟!

شاعر : محمـــد رضا يعقوبی